Rozwój dziecka i jego funkcjonowanie bywa przyczyną wielu rodzicielskich pytań i rozterek. Nie jest łatwo zrozumieć dziecko i często zaskakujące rodziców zachowania. Nie jest też łatwo reagować na nie w taki sposób, by dziecko mogło skorzystać z pomocy czy interwencji rodziców.
Wątpliwości, rozterki, pytania to częsty powód konsultacji rodziców z psychologiem dziecięcym. Choć specjalista ma w swojej nazwie “dziecięcy”, jego współpraca z rodzicami ma bardzo duże znaczenie.
To rozmowy z rodzicami zawsze inicjują współpracę z psychologiem dziecięcym. Mogą one pomóc odróżnić to co w zachowaniu dziecka rozwojowe, co wcale nie znaczy łatwe dla rodziców, od tego, co może wskazywać na jakiś rodzaj kłopotu wymagający włączenia do współpracy z rodziną psychologa. Sprzyjają lepszemu rozumieniu dziecka i odnalezieniu odpowiedzi na trudne pytania. Rodzicom, którzy lepiej rozumieją stany i emocje dziecka, lepiej rozumieją siebie i znaczenie jakie mają dla nich napotykane trudności, łatwiej zachować spokój i reagować w sposób sprzyjający dziecku i wzmacniający dobre rodzinne relacje.
Psychoterapia dziecka i nastolatka wygląda inaczej
Jeśli podczas spotkań z rodzicami psycholog uzna, że potrzebne są konsultacje z udziałem dziecka, to ono – po spotkaniach z rodzicami – pojawia się w gabinecie psychologa. Rozpoczęcie konsultacji z udziałem dziecka lub psychoterapii dziecka zawsze wymaga zgody rodziców. Psychoterapia dziecka to podobnie jak psychoterapia dorosłego – dialog. Oczywiście, inaczej przebiega rozmowa psychologa z nastolatkiem, a inaczej z dzieckiem w wieku przedszkolnym. Im młodsze jest dziecko, tym bardziej dialog ten realizowany jest nie w rozmowie, a we wspólnej swobodnej zabawie. Podczas rozmów i zabaw dziecko zaprasza do swojego wewnętrznego świata psychologa, opowiadając o swoich doświadczeniach, przeżyciach, emocjach, troskach i pragnieniach. Poznając ten świat, psycholog może przybliżać go rodzicom, odnajdując razem z nimi rozwiązania trudności.
W kontaktach rodziców z psychologiem dziecięcym mogą pojawić się wątpliwości. Bywa, że rodzice są zaskoczeni, dlaczego psycholog nie dostrzega potrzeby pracy z dzieckiem, proponując rodzicom konsultacje dla nich lub wspólną pracę rodziców i dzieci podczas konsultacji rodzinnych. Przecież to dziecko ma trudności lub wręcz źle się zachowuje, czemu więc służyć mają rozmowy z rodzicami – dopytują rodzice. Rodzice mogą też niepokoić się perspektywą spotkań psychologa z dzieckiem. Dopytują o to, na czym polegają takie spotkania? Jak przedszkolak może z nich skorzystać? Przecież często słabo mówi, a na pewno nie potrafi opowiadać o swoich emocjach, kłopotach, trudnościach. Czy dziecko nie przekaże psychologowi fałszywego, zbyt krytycznego obrazu rodziców i rodziny?
Ile czasu zajmuje psychoterapia dziecka?
Psychoterapia dziecka jest procesem, który jest rozłożony w czasie. By przynosiła efekty, musi być spełnionych kilka warunków. Ważne jest porozumienie i zaufanie pomiędzy psychologiem a rodzicami. Takie przymierze psycholog – rodzice sprawia, że rodzice mogą z ufnością powierzyć psychologowi swoje dziecko. Przymierze rodzic – psycholog pomaga też dziecku w budowaniu opartego na zaufaniu kontaktu z psychologiem. Dlatego psycholog, pracując z dzieckiem, systematycznie spotyka się również z jego rodzicami. Podczas tych spotkań dzieli się swoimi spostrzeżeniami i opiniami o tym, jak widzi dziecko, jego funkcjonowanie, zasoby i trudności. Dla efektów psychoterapii ważne jest, by rodzice systematycznie uczestniczyli w takich konsultacjach. Stałość, ciągłość i systematyczność w psychoterapii dziecka zagwarantowana przez rodziców, ale również psychologa sprzyja dobrej pracy i zdrowieniu dziecka.
