Rozwój to wspólne
przedsięwzięcie
dziecka i dorosłego.

W czym pomagamy?

O wczesnodziecięcych trudnościach rozwojowych mówimy kiedy małe dziecko rozwija się znacznie wolniej niż rówieśnicy w zakresie np. mówienia, chodzenia czy uczenia się innych nowych umiejętności. Psycholog dziecięcy, logopeda czy terapeuta integracji sensorycznej mogą pomóc rodzicowi sprawdzić czy jego obawy o tempo rozwoju psychoruchowego u dziecka są zasadne. Jeśli specjalista rozpozna np. opóźnienia rozwoju mowy czy inne odstępstwa od przyjętych norm rozwojowych lub zauważy nieprawidłową integrację sensoryczną zaleci dalsze postępowanie.

O trudnościach szkolnych mówimy gdy dziecko lub nastolatek ma niskie wyniki w nauce mimo spędzania wielu godzin nad książkami albo wyraża dużą niechęć do nauki i chodzenia do szkoły. Przyczyną mogą być np. trudności w organizacji nauki, brak umiejętności radzenia sobie ze stresem czy kłopoty w relacjach z rówieśnikami. Może się jednak okazać, że specjalistyczna diagnoza wykaże np. specyficzne trudności w nauce: dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia albo zaburzenia lękowe typu fobia szkolna czy lęk społeczny. Psycholog dziecięcy po wstępnym rozpoznaniu może pomóc w określeniu potencjalnych przyczyn problemów i zaproponować drogę wsparcia lub pokierować na dalszą diagnozę czy terapię.

Depresja u dzieci i nastolatków może objawiać się poprzez następujące utrzymujące się objawy: wyraźną utratę dotychczasowych  zainteresowań, obniżony nastrój, trudności w skupieniu się, częste poczucie winy, spadek zaufania lub szacunku do siebie, większą męczliwość lub pobudzenie, drażliwość, zaburzenia snu, zmiany łaknienia (znacznie mniejsze lub większe niż przedtem i związane z tym zmiany masy ciała), nawracające myśli samobójcze, zamiary lub próby samobójcze. Depresję rozpoznaje lekarz psychiatra we współpracy z psychologiem lub psychoterapeutą. Warto pamiętać, że sama terapia medyczna poprzez farmakoterapię u dzieci i młodzieży zazwyczaj nie daje trwałych, pozytywnych rezultatów. Wskazana jest pomoc psychologiczna taka jak: psychoterapia indywidualna, terapia rodzinna, konsultacje rodzicielskie.

O problemach emocjonalnych mówimy gdy dziecko często i nieadekwatnie do etapu rozwojowego przeżywa silne, trudne emocje oraz ma wobec nich poczucie dużej bezradności.  Mogą to być: silne lęki, obezwładniająca nieśmiałość czy niepewność, apatia, często wyrażany smutek lub agresja. W niektórych przypadkach może okazać się, że dziecko cierpi np. na: zaburzenia lękowe, fobie, zaburzenia nastroju, zaburzenia zachowania czy zaburzenia funkcjonowania społecznego. Psycholog lub psychoterapeuta dziecięcy po wstępnym rozpoznaniu pomoże ustalić na ile zgłaszane trudności mieszczą się w normach rozwojowych, a na ile w kryteriach diagnostycznych wymienionych dysfunkcji i zaproponuje dalsze postępowanie. W pracy nad trudnościami emocjonalnymi mogą dziecku pomóc oddziaływania takie jak: psychoterapia indywidualna, wsparcie psychologiczne, interwencja kryzysowa, terapia w diadzie dziecko-rodzic, udział rodziców w konsultacjach lub warsztatach, udział dziecka w grupach terapeutycznych, treningowych lub warsztatowych, terapia rodzinna.

Całościowe zaburzenia rozwojowe to między innymi autyzm dziecięcy i Zespòł Aspergera. Są to poważne zaburzenia psychiczne powodujące nieprawidłowy rozwój w zakresie interakcji społecznych, funkcji poznawczych, zachowań i emocji objawiające się np. poprzez: brak zabawy symbolicznej, unikanie kontaktu wzrokowego, brak odwzajemniania społeczno-emocjonalnego, brak spontanicznego wchodzenia w interakcje, opóźnienie rozwoju mowy z brakiem dążenia do komunikacji niewerbalnej, stereotypie ruchowe, sztywne schematy zachowania i zainteresowań. Diagnoza zaburzeń z tej kategorii powinna być wielospecjalistyczna i dokonuje jej lekarz psychiatra lub/i neurolog we wspòłpracy z psychologiem, a czasem też np. logopedą czy pedagogiem. Specjalistyczne wspomaganie rozwoju dziecka z całościowymi zaburzeniami rozwoju najlepiej zacząć możliwie jak najwcześniej, a przykładowe formy wsparcia to: terapia psychologiczna, udział dziecka w formach grupowych typu TUS/ grupy terapeutyczne/ grupy wsparcia, konsultacje rodzicielskie, warsztaty i grupy wsparcia dla rodziców. terapia SI, terapia logopedyczna.

O objawach psychosomatycznych czyli problemach somatycznych o podłożu psychologicznym u dzieci i młodzieży mówimy gdy pojawiają się objawy w ciele związane z przeżywanymi stanami emocjonalnymi lub choroby wywołane przez czynniki emocjonalne. Tego typu objawy mogą występować np. u pacjentów z depresją czy zaburzeniami lękowymi. Mogą to być np. uporczywe bóle głowy, brzucha, nudności i inne objawy żołądkowo-jelitowe czy problemy z oddychaniem. Do skutecznych form leczenia należą psychoterapia indywidualna i terapia  rodzinna.

Zaburzenia zachowania i emocji takie jak: nadpobudliwość, zaburzenia hiperkinetyczne (ADHD), zaburzenia uwagi, zaburzenia opozycyjno-buntownicze czy zachowania antyspołeczne rozpoczynają się zwykle w dzieciństwie i wieku nastoletnim. Mogą objawiać się: brakiem uwagi, nadmierną aktywnością, impulsywnością, łamaniem zasad społecznych czy przekraczaniem granic innych osòb. Diagnozy dokonuje lekarz psychiatra we wspòłpracy z psychologiem. Opròcz farmakoterapii często zalecanej przez lekarzy skuteczne w leczeniu objawòw wymienionych zaburzeń są m.in.: terapia psychologiczna, terapia rodzinna, konsultacje rodzicielskie, grupy terapeutyczne/treningi/warsztaty dla dzieci i młodzieży, grupy wsparcia/treningi/warsztaty dla rodzicòw, socjoterapia czy terapia pedagogiczna. 

O trudnościach społecznych mòwimy kiedy dziecko lub nastolatek przejawia utrwalone deficyty w radzeniu sobie np. w: relacjach z ròwieśnikami czy dorosłymi, pracy zespołowej, wystąpieniach publicznych, codziennych sytuacjach społecznych. Mogą objawiać się np. w wycofaniu czy nieśmiałości lub przeciwnie- zachowaniach agresywnych czy przemocowych. Tego typu trudności mogą powodować dyskomfort u dziecka, ale zdarza się też, że nie przeżywa ich ono jako problematycznych, ale są one nieadekwatne do przyjętych społecznie norm i w związku z tym otoczenie sygnalizuje problem. W pierwszej kolejności warto skonsultować się z psychologiem dziecięcym, ktòry po wstępnym rozpoznaniu przedstawi zalecane propozycje dalszego postępowania. 

Czasami zdarza się, że dziecko mimo przejścia przez proces zapoznania się z nowym otoczeniem w przedszkolu czy szkole, przejawia np.: opór przed zostaniem tam bez rodzica, płacz lub apatię w czasie pobytu, brak nawiązywania interakcji z dziećmi lub nauczycielami, wycofanie, brak udziału w aktywnościach edukacyjnych, bóle brzucha/głowy/wymioty pojawiające się tuż przed wyjściem do szkoły/przedszkola lub na miejscu. Przyczynami trudności adaptacyjnych dziecka mogą być zaburzenia emocjonalne np.: lęk separacyjny, fobia szkolna, mutyzm wybiórczy/sytuacyjny. Zdarza się też, że trudności te mogą być związane z czynnikami dotyczącymi otoczenia dziecka jak np.: problemy separacyjne u dziecka i rodzica, niezgodność systemów wychowawczych pomiędzy rodziną a placówką, konflikty/brak zaufania w relacjach rodzice-kadra, duże zmiany lub kryzysy w życiu rodzinnym. Psycholog dziecięcy po wstępnym rozpoznaniu może pomóc w znalezieniu potencjalnych źródeł trudności adaptacyjnych i w zaplanowaniu dalszego postępowania.

Kiedy dziecko spożywa bardzo ograniczony zakres produktów, ogranicza się do jedzenia tylko określonych konsystencji, na nowe pokarmy reaguje często odruchem wymiotnym lub dużym oporem, to mówimy o wybiórczości pokarmowej. Może ona mieć różne źródła dotyczące np. aparatu mowy, przetwarzania sensorycznego jak i metod wychowawczych rodziców, wzorców żywieniowych w otoczeniu, doświadczeń dziecka, zaburzeń lękowych lub zaburzeń odżywiania. Pracą nad wybiórczością pokarmową może zająć się np. terapeuta SI, psycholog lub logopeda.

Mutyzm to zaburzenie polegające na braku lub ograniczeniu komunikacji mówionej pomimo pełnego rozumienia i możliwości porozumiewania się niewerbalnie i na piśmie. Rozróżnia się mutyzm funkcjonalny (o podłożu psychogennym- zaburzenia lękowe, stres,  trudne doświadczenia) diagnozowany i nierzadko leczony farmakologicznie przez lekarza psychiatrę, wymagający terapii psychologicznej i często też logopedycznej oraz organiczny (uszkodzenia ośrodków mózgu i elementów aparatu mowy), w którym może być niezbędne leczenie medyczne (laryngolog, neurolog) oraz  terapia logopedyczna. Mutyzm funkcjonalny dzieli się na całkowity (dziecko zupełnie nie używa mowy) i wybiórczy/selektywny (komunikacja mową tylko z wybranymi osobami lub utrwalony brak używania języka mówionego w określonych miejscach/sytuacjach np. w szkole, przedszkolu).  Mutyzm wybiórczy mający charakter sytuacyjny (mutyzm sytuacyjny) może występować sezonowo np. podczas trwania okresu adaptacyjnego w placówce edukacyjnej.

W relacjach pomiędzy rodzicami i dziećmi mogą pojawiać się problemy jak np. trudności separacyjne, częsty brak zrozumienia, porozumienia i współpracy, agresja. Takie kłopoty mogą wynikać z przyczyn dotyczących np. sytuacji rodzinnej, trudnych doświadczeń, kondycji emocjonalnej dorosłych. Trudności w relacji mogą pojawić się na określonym etapie życia dziecka lub być obecne od początku. Wczesne zareagowanie i zwrócenie się o pomoc do specjalisty może ograniczyć ich wpływ na późniejsze  funkcjonowanie dziecka oraz zapobiec wystąpieniu u niego np. zaburzeń przywiązania, lęku przed separacją,  nieprawidłowych wzorców komunikacji i radzenia sobie z emocjami.

Jak pomagamy?

Z konsultacji rodzicielskich korzystają rodzice (jeden z rodziców lub para), którzy niepokoją się o dziecko, jego rozwój i funkcjonowanie, przeżywają obawy związane z własnym rodzicielstwem, rozumieniem dziecięcych zachowań, nieporozumienia dotyczące wychowania dziecka. Na konsultacje z psychologiem dziecięcym zgłaszają się rodzice poszukujących pomocy w codziennych sytuacjach, ale także ci, którzy przeżywają rodzinne trudności lub chcą przygotować dziecko na nadchodzące zmiany, narodziny kolejnego dziecka, rozstanie rodziców, zmiana miejsca zamieszkania, rozpoczęcie przedszkola lub szkoły. Gdy konsultacje rodzicielskie okazują się niewystarczające, psycholog może zaproponować dalszą pracę konsultacyjną lub terapeutyczną dla rodzica lub pary rodzicielskiej lub / i pracę diagnostyczną i terapeutyczną  z dzieckiem.

Diagnoza psychologiczna dotyczy funkcjonowania dziecka w różnych sferach. Pozwala ona na ocenę jego kompetencji emocjonalnych, społecznych, zdolności adaptacyjnych, intelektualnych, umiejętności koncentracji uwagi, itp. Rezultatem postępowania diagnostycznego jest możliwie całościowy obraz funkcjonowania dziecka wskazujący na jego trudności i ewentualne deficyty oraz uzdolnienia, możliwości i mocne strony.

Cel, kierunek i zakres diagnozy określany jest podczas pierwszej konsultacji rodziców z psychologiem. Diagnoza jest często odpowiedzią na prośbę nauczycieli lub lekarzy. Do wykonania całościowej diagnozy dziecka, psycholog może zaangażować także innych specjalistów, np. logopedę, terapeutę integracji sensorycznej, pedagoga lub lekarza – psychiatrę.

Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka to kompleksowe działania terapeutyczne, których celem jest stymulowanie rozwoju dziecka, aby przebiegał on prawidłowo i harmonijnie z wykorzystaniem wszelkich zasobów dziecka i jego najbliższego środowiska.
Nasza Pracownia posiada status niepublicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, mamy zatem uprawnienia do prowadzenia bezpłatnych zajęć trapeutycznych dla wszystkich dzieci posiadających aktualną opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.
Więcej informacji o terapii w ramach wczesnego wspomagania rozwoju znajdziesz TU.

Rozpoczęcie psychoterapii dziecka zawsze wymaga zgody rodziców. Psychoterapia dziecka to podobnie jak  psychoterapia dorosłego – dialog. Inaczej przebiega rozmowa psychologa z nastolatkiem, a inaczej z dzieckiem w wieku przedszkolnym. Im młodsze jest dziecko, tym bardziej dialog ten realizowany jest nie w rozmowie, a we wspólnej swobodnej zabawie. Podczas  rozmów i zabaw dziecko zaprasza do swojego wewnętrznego świata psychologa, opowiadając o swoich doświadczeniach, przeżyciach, emocjach, troskach i pragnieniach.  Poznając ten świat, psycholog może przybliżać go rodzicom, odnajdując razem z nimi rozwiązania trudności.

Spotkania z psychologiem w ramach psychoterapii odbywają się regularnie, najczęściej jeden, czasami dwa razy w tygodniu.

Grupy rozwoju umiejętności społecznych TUS , to propozycja kierowana do dzieci, które potrzebują wzmocnienia w  nawiązywaniu i podtrzymywaniu satysfakcjonujących relacji z rówieśnikami. Udział dziecka w zajęciach grup TUS sprzyja rozwijaniu umiejętności społecznych dziecka,  pogłębia rozumienie własnej emocjonalności oraz jej wpływu na zachowanie. Poprzedzony jest konsultacją dla rodziców z psychologiem prowadzącym grupę.

Podczas spotkań grup TUS szczególny nacisk kładziony jest na:

– pogłębienie umiejętności nawiązywania relacji i komunikacji;

– lepsze rozumienie sytuacji społecznych;
– powstrzymywanie  niepożądanych zachowań wynikających
  z  doświadczania silnych emocji, jak złość, niepewność,           lęk, zazdrość,
– pogłębienie umiejętności współpracy z innymi;
– wzmacnianie poczucia własnej wartości dziecka.

Zapraszamy do udziału w zajęciach w grupach TUS:

Aktualnie trwa nabór do grupy TUS dla 7-latków. 

Organizacja: zajęcia tworzy cykl 14 spotkań, które odbywają się w środy o godz. 18.30. Zajęcia trwają 45 minut.

Grupa: kameralna grupa licząca maksimum 6 dzieci

Prowadzenie: psycholog dziecięcy mgr Ewa Boruta

Cena: 1 300 zł obejmuje koszt zajęć oraz dwóch konsultacji dla rodziców, przed rozpoczęciem oraz na koniec zajęć.

Diagnoza trudności z obszaru integracji sensorycznej stawiana jest na podstawie obserwacji dziecka w czasie wykonywania zadań ruchowych, specjalistycznych testów i prób diagnostycznych oraz wywiadu z rodzicem. Zakończeniem diagnozy jest rozmowa podsumowująca, w której terapeuta przekazuje informację o funkcjonowaniu dziecka w obszarze integracji sensorycznej, ewentualnych trudnościach w tym obszarze i ich wpływie na codzienne funkcjonowanie dziecka oraz jego rozwój. Kończąc diagnozę, rodzice otrzymują pisemną opinię od terapeuty integracji sensorycznej. Standardowa diagnoza integracji sensorycznej (diagnoza SI) wykonywana jest podczas trzech konsultacji.

Podstawą do rozpoczęcia terapii jest aktualna diagnoza wykonana w naszej pracowni lub w innej placówce. Zajęcia terapeutyczne prowadzone przez terapeutów integracji sensorycznej w naszej Pracowni odbywają się zwykle raz w tygodniu, w stałym terminie i trwają 45 minut . Są to zajęcia indywidualne. Dziecko ma zawsze swojego terapeutę, z którym pracuje.Wszyscy terapeuci pracujący w Pracowni Ego posiadają certyfikat 2-go stopnia uprawniający do prowadzenia terapii SI i wykonania diagnozy.

Terapia ręki to forma terapii ruchowej zalecana dzieciom, które mają mniej sprawną jedną lub obie ręce. Dzieci te mają zwykle trudności z:

– rysowaniem, kolorowaniem, pisaniem,
– wykonywaniem codziennych czynności i zabaw manualnych, jak zapinanie guzików, wiązanie sznurówek, samodzielne jedzenie, układanie układanek, klocków, puzzli, wycinanie, etc.
– kontrolą wzrokowo-ruchową[nbsp] i koordynacją ruchową widoczne m.in. podczas zabaw piłką, jazdy na rowerze, nalewania płynów).

Dzieci te często zbyt mocno lub przeciwnie – zbyt lekko trzymają ołówki, kredki, nożyczki. Mają też tendencję do garbienia się.

Celem terapii ręki jest poprawienie sprawności ręki, jej możliwości manipulacyjnych, chwytu, a w rezultacie poprawa jakości pisma i rysunku, postawy ciała dziecka i koncentracji uwagi.

Zajęcia rewalidacyjne to rodzaj oddziaływania rehabilitacyjnego kierowanego do dzieci z różnego rodzaju trudnościami, deficytami i niepełnosprawnościami,  zmierzający do umożliwienia dzieciom funkcjonowania na możliwie najwyższym poziomie.
Rewalidacja obejmuje szereg oddziaływań terapeutycznych czerpiących z psychologii, pedagogiki i socjologii dostosowanych do wieku i możliwości dziecka, stymulujących jego rozwój poznawczy, rozwój w sferze emocji i motywacji,  których celem jest usprawnienie zaburzonych funkcji, kompensowanie deficytów rozwojowych poprzez odwoływanie się do mocnych stron dziecka.
Zajęcia rewalidacyjne  proponowane są dzieciom z różnego rodzaju niepełnosprawnościami; ruchowymi, dotyczącymi różnych narządów zmysłów oraz z całościowymi zaburzeniami rozwoju, m.in. pod postacią autyzmu, zespołu Aspergera. 

W naszej Pracowni zajęcia terapii pedagogicznej / zajęcia rewalidacyjne prowadzi Barbara Szczepaniuk – pedagog specjalny.

Diagnoza logopedyczna stanowi podstawę skutecznej terapii logopedycznej. Na podstawie diagnozy logopeda ustala cele, metody i formy pracy z dzieckiem. Logopeda stawia diagnozę na podstawie wywiadu z rodzicami dotyczącego problemów zdrowotnych na wszystkich etapach życia dziecka, obserwacji ogólnych reakcji ze szczególnym uwzględnieniem zachowań językowych oraz badaniu różnych aspektów kompetencji językowych dziecka przy pomocy testów, prób i kart badań.

W Pracowni diagnozujemy wady wymowy i opóźnienia rozwoju mowy o różnej etiologii, także związane z niedosłuchem i głuchotą dziecka lub zaburzeniami rozwojowymi. Diagnoza logopedyczna wykonywana w Pracowni prowadzona jest podczas dwóch konsultacji z logopedą z udziałem dziecka i rodzica.

Diagnoza logopedyczna stanowi podstawę skutecznej terapii logopedycznej. Na podstawie diagnozy logopeda ustala cele, metody i formy pracy z dzieckiem. Logopeda stawia diagnozę na podstawie wywiadu z rodzicami dotyczącego problemów zdrowotnych na wszystkich etapach życia dziecka, obserwacji ogólnych reakcji ze szczególnym uwzględnieniem zachowań językowych oraz badaniu różnych aspektów kompetencji językowych dziecka przy pomocy testów, prób i kart badań.

W Pracowni diagnozujemy wady wymowy i opóźnienia rozwoju mowy o różnej etiologii, także związane z niedosłuchem i głuchotą dziecka lub zaburzeniami rozwojowymi. Diagnoza logopedyczna wykonywana w Pracowni prowadzona jest podczas dwóch konsultacji z logopedą z udziałem dziecka i rodzica.

Metoda indywidualnej stymulacji słuchu Johansena (JAS) to indywidualny program terapii zaburzeń słyszenia (nadwrażliwość lub podwrażliwość słuchowa), przetwarzania bodźców dźwiękowych i uwagi słuchowej. 

Program terapii metodą indywidualnej stymulacji słuchu Johansena opiera się na szczegółowej, wykonanej przy użyciu audiometru, diagnozie istotnych dla procesu uwagi i uczenia się aspektów słyszenia. Pełna diagnoza realizowana jest podczas dwóch konsultacji i polega na wykonaniu:
a/ badania lateralizacji,
b/ pełnego badania audiometrycznego, w tym badania jednousznego lewego i prawego ucha oraz badania obuusznego,
c/ testu dychotycznego.
Diagnoza jest podstawą do przygotowania indywidualnego, dostosowanego do potrzeb konkretnego dziecka  programu dźwiękowego w postaci zestawu ciekawych utworów muzycznych nagranych na płycie CD. Trening jest realizowany w domu. Polega na codziennym (10-15 minut) słuchaniu przygotowanej płyty, w ciszy, przez specjalne słuchawki. Systematyczne słuchanie przygotowanej płyty przyczynia się do zniwelowania nadwrażliwości / podwrażliwości na dźwięki. Postępy dziecka są monitorowane przez terapeutę co 4, 6 do 10 tygodni. Po każdej konsultacji dziecko otrzymuje kolejną płytę, uwzględniającą rezultaty terapii. Terapia trwa zwykle od 6 miesięcy do 1,5 roku i kończy się stopniowo poprzez ograniczanie czasu przeznaczonego na słuchanie.
W diagnozie wykorzystujemy audiometr MA 33 firmy Maico.

Agnieszka Więdlak – terapeuta indywidualnej stymulacji słuchu Johansena

Diagnoza neurologopedyczna obejmuje przede wszystkim badanie podmiotowe (wywiad z rodzicem, który składa się m.in. z pytań dotyczących powodu wizyty, obserwowanych trudności oraz czasu ich wystąpienia, przebiegu ciąży i okresu okołoporodowego), ocenę budowy i funkcji narządów mowy, a także stopnia rozwoju systemu językowego oraz mowy czynnej dziecka.
Diagnoza neurologopedyczna noworodków i niemowląt obejmuje również  badanie odruchów oralnych.
Na podstawie badania tworzony jest indywidualny plan terapii.
Karolina Żurek – neurologopeda w Pracowni Ego

Neurologopedia to jedna  ze specjalizacji logopedycznych, a także nauka łącząca przede wszystkim  dwie dziedziny wiedzy – logopedię i neurologię.
Terapia neurologopedyczna zalecana jest dla dzieci, u których obserwuje się z zaburzenia mowy związane z występowaniem chorób neurologicznych oraz wad rozwojowych w tym:

  • mózgowego porażenia dziecięcego,
  • afazji/niedokształcenia mowy pochodzenia korowego,
  • zaburzeń ze spektrum autyzmu,
  • wcześniactwa,
  • zaburzenia odruchu ssania-połykania,
  • innych trudności z karmieniem piersią,
  • dysfagii (zaburzeń połykania),
  • zaburzeń kontroli ślinienia,
  • oddychania przez usta,
  • trudności z obróbką pokarmu (odgryzaniem, gryzieniem, żuciem),
  • wybiórczości pokarmowej,
  • zaburzeń napięcia mięśniowego,
  • rozszczepu wargi i/lub podniebienia (także rozszczepu podśluzówkowego),
  • opóźnień w rozwoju mowy o nieznanej etiologii,
  • wad zgryzu,
  • ankyloglosji – krótkiego wędzidełka języka,
  • nieprawidłowości w budowie twarzoczaszki,
    lub
    wad genetycznych.
    Kinesiotaping
    W ramach konsultacji lub zajęć terapii neurologopedycznej istnieje możliwość wykonania zabiegu kinesiotapingu.
    Karolina Żurek – neurologopeda w Pracowni Ego

Masaż Metodą Shantala zwany “dotykiem miłości”

polecany niemowlętom i dzieciom, który można stosować od pierwszych dni życia dziecka, a wykonywać mogą go … przeszkoleni rodzice/opiekunowie 😊.

Aby zacząć masować samodzielnie wystarczą 3 spotkania, podczas których rodzice/opiekunowie poznają wszystkie sekwencje ruchów, a także dowiedzą się, jak przygotować przestrzeń do masażu, jaką porę na masaż wybrać.
Instruktor (Karolina Żurek) odpowie także na wszelkie pytania.

Zespół

Zespół

psycholog dziecięcy

Doświadczony psycholog dziecięcy - Anna Pachocka.

psycholog dziecięcy

certyfikowany terapeuta integracji sensorycznej, terapeuta ręki, pedagog specjalny, surdopedagog ze znajomością języka migowego (PJM), terapeuta pedagogiczny

Oligofrenopedagog, terapeuta osób ze spektrum autyzmu, edukator seksualny, pedagog specjalny, surdopedagog ze znajomością PJM, - Barbara Szczepaniuk.

pedagog specjalny, surdopedagog ze znajomością PJM, oligofrenopedagog, terapeuta osób ze spektrum autyzmu, edukator seksualny

Logopeda Karolina Żurek

neurologopeda, mioterapeuta, terapeuta karmienia, certyfikowany terapeuta ręki, certyfikowany instruktor Masażu Metodą Shantala

logopeda, terapeuta miofunkcjonalny, glottodydaktyk

Doświadczony psycholog dziecięcy - Ewa Boruta.

psycholog dziecięcy

psycholog dziecięcy, pedagog

certyfikowany terapeuta integracji sensorycznej

psycholożka, pedagożka, certyfikowana terapeutka integracji sensorycznej

Pedagog specjalny, nauczyciel dyplomowany, certyfikowany terapeuta integracji sensorycznej i indywidualnej stymulacji słuchu Johansena - Agnieszka Wiedlak

pedagog specjalny, nauczyciel dyplomowany, certyfikowany terapeuta integracji sensorycznej i indywidualnej stymulacji słuchu Johansena

logopeda, pedagog specjalny, certyfikowany diagnosta PEP-3-PL

Kontakt

Zdjęcie lokalizacji pracowni psychologicznej Ego na ulicy Murmańskiej

Praga Południe, Wawer, Wesoła, Rembertów, Ząbki, Gocław

Pracownia Psychologiczna Ego.
ul. Murmańska 6 lok. 5
04-203 Warszawa

Pracownia Psychologiczna Ego


NIP 952 135 35 62, REGON 017441219

Murmańska 6 lok. 5,
04-203 Warszawa
Nr konta: 54 1140 2004 0000 3802 7577 5722

Pracownia Psychologiczna Ego
Niepubliczna Poradnia
Psychologiczno-Pedagogiczna

NIP 952 135 35 62, REGON 384083617
ul. Murmańska 6 lok. 5,
04-203 Warszawa

Masz pytanie?
Skontaktuj się z nami

Pracujemy online

Grafika pokazująca kobietę przy telefonie i smartfonie
Logotypy komunikatorów internetowych

Naszym Klientom proponujemy również konsultacje i terapię online. Jeśli nie możesz spotkać się z nami w gabinecie, przeczytaj jak korzystać z konsultacji zdalnych i umów się na wizytę.